Sinds kort heeft Lidl haar wereldwijnen in een nieuw jasje gestoken. De zogeheten Cimarosa wijnen gaan er uit en worden per land vervangen door nieuwe merknamen. Voor Australië is het nieuwe merk Rosecreek bedacht. Californië draagt de merknaam Spring Valley. Chili heeft het merk Viajero (wat “reiziger” betekent), plus een lijn met dierenplaatjes (wat het vooral goed blijkt te doen bij de vrouwelijke consument). Nieuw-Zeeland moet het gaan maken met Palomar Creek. En de Zuid-Afrikaanse wijnen tenslotte heten vanaf nu Vredebosch.
De Cimarosa wijnen heb ik altijd saaie, weinig uitgesproken wijnen gevonden die ondanks de prijs niet het kopen waard waren. Het grootste probleem was dat de verschillende wijnen vaak hetzelfde smaakten, ongeacht het land en de druif. Ik hoop dat de nieuwe merken beter en vooral verschillende smaken. Om dit te toetsen heb ik de Rosecreek chardonnay, Viajero chardonnay en de Vredebosch chardonnay-colombard geproefd en beoordeeld.
De Rosecreek chardonnay (2016, 13% alcohol, €2,99) komt uit South Eastern Australia, wat een verzamelnaam is van alle Australische wijngebieden, met uitzondering van de wijngebieden in het uiterste westen. Volgens Lidl zou deze wijn accenten van tropisch fruit en bloemen moeten hebben. In de geur is het hout (te) overheersend, wat de rest van de geuren naar achteren drukt. In de smaak komen dan ook nog honing, perzik, plus een botertje naar voren. Hij smaakt wel verdacht veel als de Cimarosa variant die ik jaren geleden een keer gedronken heb.
De Viajero chardonnay (2015, 12,5% alcohol, €3,59) komt uit de Central Valley, veruit de belangrijkste productieregio van Chili. Ook deze wijn heeft volgens Lidl tonen van tropisch fruit. Ook deze wijn heeft in de geur een houttoon, die echter in dit geval minder overheersend, en meer naar vanille neigt. Verder komt in de geur en smaak inderdaad naast het citrusfruit het tropisch fruit naar voren. Ook smaakt deze wijn wat frisser dan de Australiër.
De Vredebosch chardonnay-colombard (2016, 13% alcohol, €3,39) komt uit de Western Cape, de meest bekende wijnstreek van Zuid-Afrika. Hier claimt Lidl wederom accenten van tropisch fruit, maar ook van vanille, wat iets van hout verraadt. Helaas wordt het percentage van beide druiven niet prijsgegeven. In de neus wederom (inderdaad) de vanille, die net als bij de Australiër de rest van de geuren maskeert. In de smaak komt er ook verder niet veel meer bij. Heel in het verte houdt het fruit zich wel op, maar wil niet echt loskomen.
Wat is de conclusie? Er zijn wel verschillen tussen de drie wijnen, maar ik zou niet kunnen raden waar de verschillende wijnen vandaan komen. De kwaliteit valt niet mee, maar dat kun je gezien het prijsniveau van de wijnen wellicht ook niet verwachten. Alle drie hebben ze in ieder geval de vismaaltijd niet gehaald. Deze eer viel te beurt aan de Bourgogne Chardonnay 2015 van Joseph Drouhin (Gall & Gall, 13% alcohol, €11,79). Uiteraard is deze instap-Drouhin qua prijs geen partij voor de andere drie wijnen, maar kwalitatief wel superieur. De moraal van dit verhaal? Drink met mate, waardoor meer geld overblijft voor goede wijnen!